Απο τον Κωνσταντίνο Μανίκα, Φιλόλογο - Ειδικό παιδαγωγό
kmanikas13@gmail.com
Τα
παιδιά με διαταραχή αυτιστικού φάσματος, ανάλογα βέβαια και την ατομική περίπτωση,
παρουσιάζουν αδυναμίες στην κοινωνική προσαρμογή, την επικοινωνία καθώς και στη χρήση της μεταφορικής γλώσσας. Για να μπορέσουν να βελτιωθούν τόσο εκπαιδευτικά όσο και κοινωνικά, απαιτείται ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα μέσω μιας στρατηγικά δομημένης διδασκαλίας. Συγκεκριμένα με το πρόγραμμα TEACCH, καταγράφονται οι δραστηριότητες του παιδιού και
παρουσιάζονται οι στόχοι, οι δραστηριότητες της ημέρας. H χορήγησή του πρέπει να γίνει τόσο στους γονείς όσο και στους εκπαιδευτικούς, για να ελέγχουν την
πορεία του παιδιού. To
πλεονέκτημα αυτής της στρατηγικής είναι πως αν κατά την διάρκεια υλοποίησης του
υπάρξουν δυσκολίες μπορεί να τροποποιηθεί (Schopler, 1997). Έτσι θα υπάρξει βελτίωση και στο πρόβλημα
συγκέντρωσης που έχουν τα παιδιά με διαταραχή αυτιστικού φάσματος, καθώς θα βλέπουν τους στόχους και θα
επικεντρώνονται σε κάθε έναν ξεχωριστά. Άλλη μια στρατηγική που θα βοηθήσει τα συγκεκριμένα παιδιά όσον αφορά το λεκτικό τομέα, αλλά και την ενίσχυση του αυθορμητισμού είναι η εφαρμογή του προγράμματος Pecs. Μέσω του Pecs το άτομο καλείται να τοποθετήσει σε μια σειρά τυχαίες εικόνες και έπειτα να σχηματίσει μια πρόταση, έτσι θα ενισχυθεί η
φαντασία, ο αυθορμητισμός καθώς και η γλωσσική επικοινωνία του (Καλύβα, 2005). Τέλος για την ενίσχυση της κοινωνικοποίησης
αλλά και της διαχείρισης των συναισθημάτων, επιβάλλεται η
εφαρμογή μέσα στην τάξη αλλά και στο προαύλιο, του ομαδικού παιχνιδιού. Μέσα
από το παιχνίδι και από τις επιτυχίες αλλά και αποτυχίες θα
καταλάβουν ότι η επιτυχία και η αποτυχία είναι μέρος της ζωής. Επίσης μέσα από το παιχνίδι θα μάθουν να
συνεργάζονται με τα άλλα παιδιά και θα ενισχυθεί η κοινωνική
συμπεριφορά τους (Wolfberg et al,
1999).