ΠΩΣ ΒΟΗΘΟΥΝ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΩΝ

Απο τον Κωνσταντίνο Μανίκα, Φιλόλογο - Ειδικό Παιδαγωγό 

kmanikas13@gmail.com

 

Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια μεγάλη συζήτηση σχετικά με τους τρόπους όπου τα διάφορα εκπαιδευτικά συστήματα στον κόσμο θα μπορούσαν να μειώσουν την περιθωριοποίηση και να αναπτύξουν πιο συμπεριληπτικές πρακτικές στα σχολεία τους. Ένα σημαντικό ζήτημα αυτής της συζήτησης περιστρέφεται γύρω από το ερώτημα κατά πόσο τα σχολεία θα μπορούσαν να γίνουν πιο συμπεριληπτικά όσον αφορά στην αύξηση της συμμετοχής όλων των παιδιών στις κουλτούρες, τα αναλυτικά προγράμματα και τις κοινωνίες των σχολείων ( Dyson, Howes & Roberts, 2002). Στην προσπάθεια για βελτίωση των σχολείων τα τελευταία χρόνια οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα πως είναι πολύ σημαντικό να ακούμε τα παιδιά (Messiou, 2002). Επομένως είναι πολύ σημαντικό να ακούμε τις σκέψεις και τις ιδέες των παιδιών και ιδιαίτερα των περιθωριοποιημένων. Μέσα από την προβολή των απόψεων τους μπορούμε να τα στηρίξουμε καλύτερα και να διαγιγνώσκουμε τα προβλήματά τους. Επιπλέον μπορούμε να κάνουμε το διδασκαλικό πρόγραμμα πιο ευέλικτο και βατό για να έχουμε τα καλύτερα ακαδημαικά αποτελέσματα (Messiou, 2006). Δεν είναι εύκολο να ακούσουμε τις φωνές των περιθωριοποιημένων παιδιών, σύμφωνα με έρευνα που έγινε σε Νηπιαγωγείο της Κύπρου  από την συνέντευξη μέσα από σχέδιο, μπορέσαμε να εξάγουμε συμπεράσματα και ανακαλύψαμε παιδιά που  ένοιωθαν περιθωριοποιημένα. Με την συνέντευξη μέσα από σχέδιο το παιδί ζωγραφίζει κάτι που έχει σκεφτεί και μέσα από την συζήτηση που κάνουμε μαζί του μπορούμε να δούμε πως σκέφτεται για το σχολείο, για τον εαυτό του και την κοινωνία. Συμπερασματικά θα λέγαμε πως οι απόψεις των παιδιών πρέπει να βγαίνουν στην επιφάνεια γιατί μέσα από τα παιδιά μπορούμε να διαπιστώσουμε αν τα παιδιά αισθάνονται ασφαλή κάτω από την ομπρέλα της σχολικής διαδικασία αλλά επίσης μπορούμε να διακρίνουμε λάθη για το αναλυτικό πρόγραμμα και να το αναμορφώσουμε κατάλληλα με τον καλύτερο και πιο συμπεριληπτικό τρόπο.