Η συπεριληπτική εκπαίδευση αποτελεί το κλειδί για
τη βελτίωση των σχολείων και είναι ένας χώρος που πρέπει να καλλιεργείται από
την ηγεσία για να υπάρχουν αυξημένες ευκαιρίες μάθησης για όλους τους μαθητές
(Αγγελίδης, 2011). Όταν ένα σχολείο
ξεπερνά προβλήματα αποκλεισμού και δίνει ίσες ευκαιρίες στο δικαίωμα της
μάθησης, τότε σίγουρα βρίσκεται σε μια ασταμάτητη πορεία βελτίωσης. Ο ρόλος της
ηγεσίας έχει αλλάξει σε μεγάλο βαθμό τα τελευταία χρόνια και θεωρείται
βασικός παράγοντας για την επιτυχία του σχολείου. Η Praisner (2003) ισχυρίζεται
ότι για να εδραιωθεί η επιτυχία της συμπεριληπτικής εκπαίδευσης είναι σημαντικό
οι ηγέτες να δεσμεύονται απέναντι στη φιλοσοφία της συμπερίληψης και να
αναπτύξουν στάσεις και συμπεριφορές που να την προωθούν, όπως η αποδοχή του
διαφορετικού και η βοήθεια σε παιδιά με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες. Οι ηγέτες
θα πρέπει ενθαρρύνουν τους εκπαιδευτικούς στις υπευθυνότητες και τη διδασκαλία
απέναντι στα παιδιά που για κάποιους λόγους περιθωριοποιούνται επίσης καθήκον
των ηγετών είναι να παρουσιάζουν νέα νοήματα για τη διαφορετικότητα, τα οποία
να μην απομονώνουν τα άτομα που για κάποιους λόγους περιθωριοποιούνται και
επίσης να προσπαθούν να κτίζουν γέφυρες ανάμεσα στα σχολεία μιας κοινότητας
(Στασινός, 2016). Η φιλοσοφία του διευθυντή του σχολείου ενθαρρύνει την εμπλοκή
των εκπαιδευτικών και την ανάληψη ηγετικών ρόλων από αυτούς σε όλες τις
δραστηριότητες του σχολείου, με την κατανεμημένη ηγεσία (Αγγελίδης, 2011).
Ηγετικό ρόλο στην εμπλοκή των εκπαιδευτικών, στη θεωρία και την πράξη, μπορεί
να έχει και ένας εκπαιδευτικός ο οποίος μπορεί να επηρεάσει θεωρητικά και
πρακτικά τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς. Τέλος στο σχολείο πρέπει να υπάρχει
συνεργατική κουλτούρα, που να προωθείται από τον ηγέτη του σχολείου η οποία
υποβοηθά στην ανάπτυξη της συμπερίληψης και ουσιαστικά, εξελικτικά θα
μετατραπεί σε κουλτούρα συμπερίληψης. Αν όλα αυτά ληφθούν υπόψη, τότε μια θέση
στο ταξίδι «Ίσα δικαιώματα στη μάθηση» θα περιμένει κάθε παιδί, βελτιώνοντας
τόσο το ίδιο το παιδί, όσο και ολόκληρο το σχολείο.
Βιβλιογραφία
- Praisner, C. L. (2003). Attitudes of elementary school principals Toward the inclusion of students with disabilities. Exceptional Children
- Στασινός, Δ. (2016). Η ειδική εκπαίδευση 2020 plus. Για μια συμπεριληπτική ή ολική εκπαίδευση στο νέο-ψηφιακό σχολείο με ψηφιακούς πρωταθλητές. Αθήνα : Εκδόσεις Παπαζήση
- Αγγελίδης Π. (2011) . Παιδαγωγικές της Συμπερίληψης, Αθήνα: Διάδραση