Η Βαράγγια Φρουρά (ή Τάγμα των Βαράγγων ή Τάγμα των Βαραγγίων) ήταν μια επίλεκτη μονάδα του Βυζαντινού στρατού, που για περίπου πέντε αιώνες (988-1453 μ.Χ.), προστάτευαν τους Βυζαντινούς Αυτοκράτορες, όντας η προσωπική τους φρουρά. Τα μέλη της ήταν κυρίως Γερμανικά φύλα από την Σκανδιναβία (Σουηδία, Νορβηγία, Φιλανδία και Δανία), καθώς επίσης και Αγγλοσάξονες από την Αγγλία. Πολύ γρήγορα απέκτησαν την φήμη της ξακουστότερης και αποτελεσματικότερης δύναμης του Βυζαντίου, χάρη στις τρομερές μαχητικές τους ικανότητες και της τυφλής υπακοής στον αυτοκράτορα (εφόσον τους αντάμειβε με αρκετό χρυσάφι). Προσέφεραν πολύτιμες υπηρεσίες στην αυτοκρατορία και δεν διαλύθηκαν παρά μόνο μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, από τις δυνάμεις της Τέταρτης Σταυροφορίας, στα 1204. Μάλιστα, αποτέλεσαν τη μόνη μονάδα που υπερασπίστηκε αποτελεσματικά ένα μέρος της Πόλης ενάντια στους Σταυροφόρους.
